مملوک

به نام او که دنیا را آفرید

    ((ومن ابصر بهابصرته ومن ابصر الیها اعمته))

     آن کسی که با آن نگریست،او را بینا کرد،وآن کسی که به آن نگریست،او را کور گرداند.

                                                                                                                                                                        نهج البلاغه،خطبه81

چند روز پیش داشتم کتاب استاد رو میخوندم که به حدیث توپی ازمولا علی (ع) رسیدم که درباره دنیا بود.فدای اون حرفات برم مولای من که باید همه رو با آب طلا نوشت.اینقدر این حدیث زیبا بود که من رو ساعتها به فکر فرو برد.دیدم که واقعا هر بلایی سر ما داره مییاد از دنیا ونگاه ما به دنیا است.به گفته استاد مثل اینه که یک نفر بلند بشه یک عینک  بزنه رو چشماش ولی به جای اینکه از داخل شیشه عینک بیرون رو نگاه کنه بییاد محو خود عینک بشه.اگر بتونیم نگاهمون رو به دنیا تغییر بدیم باعث نمیشه که این آفریده زیبای خداوند ما رو از مخلوق مهربان او دور کنه.به امید تعویض نگاهها!