مملوک

                                                                         به نام خدا

آه.....................اوه...............................آخ..........................داد..............و.............بیداد

کاسه!!!
حتما توذهنت میگی یعنی چه کاسه! دیشب جات خالی(آره با خود تو هستم) رفتم در خونهء اربابمون باهاش یکم حرف بزنم(شامل دعا،درددل...) خلاصه نشسته بودیم گپ میزدیم که به اربابم گفتم: آقاجون فدات بشم حق داری وقتی میام در خونت بهم چیزی ندی!(البته همیشه میده) آخه کسی که ظرف و کاسه ای نداره چطور بهش چیزی میتونی بدی(البته تو میتونی).
خلاصه برات بگم که کاسه یعنی عمل(به نظر من). مثلا ما یک عملی رو انجام میدیم ولی ناتمام اونوقت میریم در خونهء ارباب ازش درخواست کمک میکنیم اونم کمکمون میکنه.اما کسی که هنوز پاش به عرصهء عمل باز نشده چطور ارباب داخل عمل بهش کمک کنه.تند نرو وایسا برات یک مثال روشن بزنم.
-مثل اینکه ما درس نخونیم هی بریم در خونهء ارباب بهش بگیم ما رو بکن امام خمینی!!!

-اونم بهت میگه بابا تو که کاسه نداری تا چیزی بهت بدم!

-تو اول باید یک کارهایی بکنی(سرکلاس رفتن،مطالعه کردن،مباحثه کردن) تا اونوقت اربابت تو کارهات بهت کمک کنه. از اینه که خدا میگه از تو حرکت از من برکت.همش که نمیشه با دعا کردن همه راه را طی کرد!

-حالا امتحان کن ببین تو کاسه ببر اگر اربابت اینطور نکرد که کاسهء کوچیک ازت بگیره کاسه بزرگتری بهت بده هر چی میخوای بگو به من نه به ارباب........

                                                                                             فدای این ارباب کریم بشم

منظورم از آخ و آه اولی برای این بود که دفعه قبل که یادداشت رو که نوشتم میخواستم ارسال کنم برقها رفت ببخشید.....

به نام او که دنیا را آفرید

    ((ومن ابصر بهابصرته ومن ابصر الیها اعمته))

     آن کسی که با آن نگریست،او را بینا کرد،وآن کسی که به آن نگریست،او را کور گرداند.

                                                                                                                                                                        نهج البلاغه،خطبه81

چند روز پیش داشتم کتاب استاد رو میخوندم که به حدیث توپی ازمولا علی (ع) رسیدم که درباره دنیا بود.فدای اون حرفات برم مولای من که باید همه رو با آب طلا نوشت.اینقدر این حدیث زیبا بود که من رو ساعتها به فکر فرو برد.دیدم که واقعا هر بلایی سر ما داره مییاد از دنیا ونگاه ما به دنیا است.به گفته استاد مثل اینه که یک نفر بلند بشه یک عینک  بزنه رو چشماش ولی به جای اینکه از داخل شیشه عینک بیرون رو نگاه کنه بییاد محو خود عینک بشه.اگر بتونیم نگاهمون رو به دنیا تغییر بدیم باعث نمیشه که این آفریده زیبای خداوند ما رو از مخلوق مهربان او دور کنه.به امید تعویض نگاهها!

                                                          به نام او که به بنده اش جفا نمیکند

دل بسان دریا است که ذکر در آن تاثیر می گذارد، گاهی این ذکر همچون سنگریزه‍ای است که با افتادن در دریا موجی سطحی و گذرا ایجاد می کند و به زودی محو می شود،مانند بسیاری از اذکار و عباداتی که ما انجام می دهیم،موجی سطحی است و عمق دلمان در جای دیگری است،الفاظ بر زبان‍مان جاری است،ولی هزاران جای دیگر فکر میکنیم و موقعی به خود می آییم که عبادتمان به پایان رسیده است،ولی گاهی ذکر چون طوفانی سهمگین،عمق دل را زیر و رو میکند واثری پایدار می گذارد.پس یک ویژگی قلب این است که اگر پاک و سالم باشد،می تواند حقایق را بدرستی درک کند.                                                                     
                                                                            استادمحمدتقی مصباح یزدی(خدا برامون حفظش کنه)،بر درگاه دوست ص225 

امروز اصری(عصری) میخواستم خدایا دلم رو با ذکر تو طوفانی کنم ولی این دل یخ زده ذکرت رو تو خودش راه نداد تا حداقل یک حرکتی بکنه !خدایا از تو میخوام دلم رو طوری کنی که همیشه از ذکر تو طوفانی باشه.(یا من اسمه دواء و ذکره شفا).